Szanowni Państwo,

z przyjemnością ogłaszamy zwyciężczynie konkursu Shortcuta. Zadanie polegało na przysłania zdjęcia charakterystycznego miejsca lub budowli w najbliższej okolicy oraz podzieleniem się krótkiej historii z nim związanej. Inspirowaliśmy się filmem Teresy Czepiec, który można obejrzeć w pakiecie Shortcut.  Z przyczyn związanych z ogłoszeniem pandemii wyniki ogłaszamy dziś.

Nagroda jury w składzie:

Teresa Czepiec – twórczyni filmu „Superjednostka”,  reżyserka filmów krótkometrażowych, scenarzystka, storyboardzistka. Studiowała architekturę, sztuki wizualne w Studio Le Fresnoy we Francji reżyserię na WRiTV w Katowicach

Marcin Radomski – dziennikarz filmowy i recenzent, edukator filmowy (Centrum Edukacji Obywatelskiej, Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej), prowadzi kanał KinoRozmowa (You Tube). Kulturoznawca, studiował na UW,  Universiteit van Amsterdam, Collegium Civitas.

Katarzyna Sołtan-Młodożeniec – ekspertka edukacyjna, aktywistka i animatorka współpracująca z organizacjami i instytucjami w obszarze działań kulturalno-społecznych, absolwentka historii sztuki i dziennikarstwa na UW.

wyróżniła:

Magdalena Szostek, „Dom”

Koluszki 7 maj 1929 

Drogi Julku!

Dawno się nie widzieliśmy, a w życiu moim i Władka tyle się zmieniło. Najważniejsze, to przeprowadzka do Koluszek.

Miejsce jest urocze, a dom, w którym zamieszkaliśmy, wspaniały. Mamy pokój na poddaszu, klimatyczny i przytulny. Władysław bardzo upodobał sobie wychodzący na ogród balkon, na którym często siada i maluje. Dostał też posadę nauczyciela w pobliskiej szkole. Jak wiesz, Koluszki są wielkim węzłem komunikacyjnym, co znacznie ułatwia mojemu mężowi podróże. Dużo rozmawiamy, nie kłócimy się, chodzimy na spacery, po tej długiej tułaczce wreszcie czuję, że jesteśmy na właściwym miejscu. Moja twórczość rozkwita, przyroda i spokój dają mi inspiracje do pracy.

Przyjedź koniecznie zobaczyć moje nowe rzeźby i zasmakować życia w tej pięknej okolicy. Czekam

Katarzyna Kobro
Wybrałam ten budynek, gdyż w latach 1927 – 1931 mieszkali w nim W. Strzemiński i K. Kobro. Sama interesuję się sztuką i cieszę się, że tacy artyści żyli w moim mieście.

Teresa Czepiec doceniła zdjęcie oraz opowieść za szlachetność pomysłu, fotografii i uzasadnienia. Dostrzegła ciekawe użycie cytatu i osobiste uzasadnienie. Marcin Radomski uznał za wartościową samą kreatywną formę fotograficznej prezentacji budynku, a także pozytywnie ocenił ujmujący list napisany w pierwszej osoby liczby pojedynczej, „jako” Katarzyna Kobro. Katarzyna Sołtan-Młodożeniec podkreśliła walory przypomnienia budynku, który pozostał jednym z nielicznych symboli nowatorskiej działalności i twórczości wielkich artystów Katarzyny Kobro i Władysława Strzemińskiego w rodzinnym mieście autorki – Koluszkach. I za uczynienie tego w pięknej formie – poprzez nastrojową czarno-białą fotografię i list Kobro – opisujący ów dom – do przyjaciela, poety Juliana Przybosia.

Nagroda to zestaw złożony z książek oraz filmu.

Nagroda internatów i internautek

powędruje do Aleksandry Piekarskiej z Sokółki za pracę „Krzyż”. Nagrody to zestaw składający się z książek o tematyce architektonicznej i filmowej. Na zdjęcie oraz opowieść przygotowane przez uczennicę zagłosowały 494 osoby. Zapraszamy do zapoznania się z tekstem i zdjęciem: 
 

Gdy w wieku prawie 8 lat wprowadziłam się do nowego domu, zyskałam nowych sąsiadów. Pewnego dnia nas odwiedziła nas starsza pani ze swoim synem. Była bardzo samotną osobą, potrzebowała z kimś rozmowy. Bardzo szybko stała się członkiem mojej rodziny. Wiele razy siedząc z babcią (bo tak ją nazywałam) na podwórku, widziałam, że z dumą patrzy na ten krzyż. Krzyż został postawiony przez babcię i jej męża dla partyzanta, który ocalił im życie. Z tego powodu musiał ukrywać się w pobliskim lesie w ziemiance. Babcia w wyrazie wdzięczności dbała o tego człowieka, nosząc mu po kryjomu pożywienie i wodę, chociaż często sama nie miała co do garnka włożyć. Zawsze, gdy na niego spojrzę, przypomina mi chwile, które spędziłyśmy razem. Babcia zmarła 10 maja 2016 r., mając prawie 100 lat.

Bardzo się cieszę, że mogłam spotkać tak cudowną kobietę, poznać jej historię i uczucia. Babcia nauczyła mnie bardzo ważnej wartości- ogromnego szacunku dla osób starszych. Chciałabym, aby każdy z nas miał dar widzenia piękna, które występuje bez wyjątku w każdym człowieku. Pomimo wielu wad, każdy ma do opowiedzenia pełną emocji historię, która już na zawsze może zostać w naszej pamięci…

Dziękujemy za wszystkie prace! Postaramy się jak najwięcej pozostałych zdjęć opublikować na naszej stronie oraz Facebooku, aby w ten sposób nagrodzić osoby, które włożyły wiele starania w przygotowanie fotografii. Nagrody wyślemy najszybciej, jak będzie to możliwe.